Najnowszym trendem w przetwarzaniu materiałów akumulatorowych jest wykorzystanie procesu biomineralizacji w celu zbudowania kontrolowanych związków nanoarchitekturowych w warunkach otoczenia [Ryu, J. i in.
(2010)]. Chemia biomimetyczna obejmuje wykorzystanie rzeczywistych jednostek biomolekularnych, takich jak białka, bakterie i wirusy, do działania albo jako pożywka wzrostowa, albo jako przestrzennie ograniczony reaktor w skali nano do wytwarzania nanocząstek. Biosystemy posiadają nieodłączne możliwości rozpoznawania molekularnego i samoorganizacji, dzięki czemu stanowią atrakcyjny szablon do konstruowania i organizowania nanostruktury. Ryu i in. zsyntetyzowany nanostrukturalny fosforan metalu przejściowego poprzez biomimetyczną mineralizację nanowłókien peptydowych (rysunek 11).
Peptydy samoorganizujące się w nanowłókna wykazujące na swojej powierzchni liczne ugrupowania kwasowe i polarne i łatwo mineralizowane fosforanem metalu przejściowego poprzez sekwencyjną obróbkę wodnymi roztworami zawierającymi kationy metali przejściowych i aniony fosforanowe.
Nanowłókna peptydowe zmineralizowane FePO4 poddano obróbce termicznej w temperaturze 350°C w celu wytworzenia nanorurek FePO4 ze ściankami wewnętrznymi pokrytymi cienką warstwą przewodzącego węgla poprzez karbonizację rdzenia peptydowego. Po uformowaniu nanorurki FePO4 pokryte węglem wykazały wysoką odwracalną pojemność (150 mAh·g-1 przy C/17) i dobre zachowanie pojemności podczas cyklu.
Schemat syntezy nanorurek FePO4 poprzez obróbkę cieplną hybrydowych nanowłókien peptyd/FePO4; oraz b) mikrofotografia transmisyjna struktur rurowych. [Reprodukcja z Ryu i in. (2010)].
Bakteria Bacillus pasteurii jest szeroko stosowana do wywoływania wytrącania kalcytu i może wytwarzać zasadowe podłoże z hydrolizy mocznika, które pomaga w hodowli nanofilamentów LiFePO4 w temperaturze 65°C. Donoszono również, że drożdże piwne stanowią szablon biomimetyczny, który zastosowano do przygotowania LiFePO4 o ulepszonych pole powierzchni i przewodność [Li, P. et al. (2009)].
Donoszono także o zmodyfikowanych wirusach jako szablonach do syntezy różnych materiałów elektrod [Mao, Y. i in. (2007)], takie jak nanodruty tlenku złota i kobaltu, które składają się z nanokryształów o średnicy 2-3 nm przygotowanych ze zmodyfikowanych bakterii wirusa M13, o zwiększonej retencji pojemności [Tam, KT i in. (2006)]. Wirus mozaiki tytoniowej wykorzystano również jako matrycę do syntezy powierzchni niklu i kobaltu. Wirus ten został zmodyfikowany genetycznie w celu ekspresji nowej reszty cysteinowej białka płaszcza i pionowego ułożenia cząstek wirusa na złotych powierzchniach poprzez interakcje złoto-tiol. Oparte na złocie, pionowo ustawione cząstki wirionu służyły jako pionowe szablony do redukcyjnego osadzania Ni i Co w temperaturze pokojowej poprzez osadzanie bezprądowe, i w ten sposób wytwarzały elektrody o dużej powierzchni [Royston, E. i in. (2008)].
IPv6 obsługiwana sieć
Polski 
English
français
Deutsch
русский
italiano
español
日本語
Polski
svenska
