nowe metody syntetyczne wywodzące się z podejścia solwotermicznego, takie jak procesy jonotermiczne, zostały wykorzystane do otrzymywania nanoproszków limpo4 (m= Mn, co i Ni), lixmsio4 [Nytén, a.
(1971);

synteza jonotermiczna opiera się na wykorzystaniu cieczy jonowej jako ośrodka reakcji zamiast wody w warunkach solwotermicznych.
mają doskonałe właściwości solwatujące, niewielką mierzalną prężność pary i wysoką stabilność termiczną.

podobnie jak woda, ciecze jonowe powstałe z kompatybilnych par kationowych/anionowych mają doskonałe właściwości rozpuszczalnikowe.

unikalną cechą syntezy jonotermicznej jest to, że ciecz jonowa działa zarówno jako rozpuszczalnik, jak i dostawca matrycy.
W procesie drogi jonotermicznej, ponieważ do mieszaniny reakcyjnej nie dodaje się innych rozpuszczalników, teoria zakłada, że ​​nie występują żadne inne cząsteczki, które pełniłyby funkcję wypełniaczy przestrzeni podczas syntezy.

ostatnie badania modelowania molekularnego wskazują, że struktury cieczy jonowych charakteryzują się korelacjami i rozkładami dalekiego zasięgu, które odzwierciedlają asymetryczne struktury kationów.


tarascon et al.
dwa rodzaje morfologiczne można wyjaśnić w kategoriach konkurujących powierzchni energii i jest to bezpośrednio związane z naturą cieczy jonowej, mocą solwatacji, polarnością i zdolnością do specyficznej absorpcji na jednej z powierzchni.

proces jonotermiczny został rozszerzony o syntezę fluorofosforanów na bazie sodu o kontrolowanej wielkości [na2mpo4f (m= Fe, mn)] [Recham, rz.

proces jonotermiczny został z powodzeniem wykorzystany do przygotowania nowych materiałów elektroaktywnych, czego wcześniej nie osiągano, np. lifeso4f